چشم اندازی چهارده ساله از اوکراین به نام #ایولیان_بایکو قرار است به عنوان جوان‌ترین بازیکن تاریخ انتخابی مسابقات قهرمانی جهان پا به میدان بگذارد؛ و اواخر ماه جاری آماده می‌شود تا در #کروسیبل جای گیرد.
بایکو در اولین راند خود در انیستیتوی ورزش با #تور_چوان_لئونگ حرفه‌ای دیدار می‌کند. صرف نظر از نتیجه، بایکو می‌تواند در سال بعد به عنوان بازیکن حرفه‌ای تورکارت دو ساله دریافت کند؛ چرا که در مسابقات #آزاد_WSF پس از #اشلی_هاگیل نائب‌قهرمان شد و به تور جهانی اسنوکر راه یافت. این تورنمنت جایی بود که بایکو استعداد بالقوه خود را نشان داد و با میانگین زمان هر ضربه حدود 16 ثانیه بازیکنان حرفه‌ای سابق از جمله #راس_مویر و #سین_اسالیوان را شکست داد.
بایکو معتقد است که به احتمال زیاد مسیر موفقیت او، پیشروی با فلسفه‌ی تهاجمی و هیجان‌انگیز اسنوکر است. یکی از برجسته‌ترین خاطرات وی از تماشای این ورزش در نوجوانی، فینال مسابقات #قهرمانی_جهان در سال 2014 است؛ جایی که #مارک_سلبی توانست #رونی_اسالیوان را شکست دهد. او از مارک سلبی به عنوان بُتِ اسنوکر خود یاد می‌کند و از سبک خاص رونی اسالیوان تقلید می‌کند.
بایکو گفت:
“قهرمان من مارک سلبی است. من نحوه متعادل‌سازی و تغییر بازی او را دوست دارم. اگر گاهی در وضعیت بدی هم قرار داشته باشد باز هم برنده می‌شود؛ او می‌تواند با انتخاب ضربه‌ای، حریف را دچار اشتباه کند. من فینال مسابقات قهرمانی جهان را که با رونی اسالیوان در سال 2014 بازی می‌کرد، تماشا می‌کردم. این یک پیروزی خاص و اولین عنوان جهانی وی بود.
من دارم کار می‌کنم تا حمله‌های خود را بالانس کنم. همه می‌گویند من با بازی سیفتی مشکل دارم اما اگر مسابقات مرا دوباره بررسی کنند [متوجه خواهند شد] اشتباهات من در حمله است. البته این نظر من است و بعداً حقیقت مشخص می‌شود. مطمئنم می‌توانم در حمله یک بازیکن فوق‌العاده شوم. من می‌خواهم خاص باشم؛ مانند رونی در عصر خود. عصری که در گذشته از آنِ رونی بود و حالا از آنِ جاد ترامپ است. به راستی امیدوارم روزی می‌رسد که نسل جدیدی از بازیکنان خواهند آمد و من پرچم‌دارِ این عصر جدید خواهم شد”
در ماه مارس، بایکو اولین عنوان مهم دوران آماتوری خود را با ضرب و شتم بازیکن نیمه‌نهایی سابق کروسیبل، یعنی #دارن_مورگان، در فینال مسابقات شش توپه‌ی EBSA قهرمان اروپا به دست آورد. او همچنین پیشتر با دریافت وایلدکارت مسابقات #پاول_هانتر_کلاسیک، #مسترز_آلمان و #شوت_اوت، تجربه‌ای در مدار حرفه‌ای شدن کسب کرده بود. علی رغم اینکه بایکو در هیچ یک از آنها به قهرمانی نرسید اما معتقد است این مسابقات هر آنچه برای صعود به جمع بازیکنان حرفه‌ای داشته را در اختیار او قرار داده است.
“حالا به این فکرم که کدام آکادمی اسنوکر بروم و در آن بمانم. من می‌دانم که باید با بازیکنان کلاس‌بالاتری بازی کنم و مدتی را در انگلیس بگذرانم. همه چیز را باید با دقت زیر نظر گرفت و البته زمان زیادی را هم باید در اوکراین بمانم.
هر مسابقه‌ای در این سطح، جدا از اینکه با چه کسی بازی خواهم کرد، یک رقابت پر افتخار برای من خواهد بود. اگر با یکی از شانزده بازیکن برتر بازی کنم، درست است پرهیجان خواهد بود اما ترسی نخواهم داشت. حتی از این موضوع که از تور سقوط کنم نیز ترسی ندارم؛ من فقط می‌خواهم از این بازی زیبا لذت ببرم. البته معتقد هستم هر تلاشی نتیجه خواهد داشت و اگر بهترین تلاش خود را کنم می‌توانم پیروز شوم”
استعدادهای او محدود به اسنوکر نیست. او در تنیس و فوتبال نیز امیدهای زیادی را زنده می‌کرد. اما آسیب‌دیدگی زانو باعث شد تمرکز خود را برای رسیدن به رده‌های حرفه‌ای در این زمین سنگی معطوف کند.
وی تشویق‌ها و کمک‌های خانواده‌ی خود را عامل بزرگی در موفقیت‌های خود تا کنون می‌داند؛
“پدر من سرگئی وکیل است و مادرم ولنتینا مدیر کمپانی‌ای می‌باشد که به ساخت نیروگاه می‌پردازند. من همچنین دو برادر دارم: آنتون و الکسی. برادر میانی‌ام بیست‌وسه سال دارد و قبلا تنیسور بود و برادر بزرگ‌ترم بیست‌وهفت ساله است و برنامه‌نویسی می‌کند. پدر و مادرم را خیلی دوست دارم و از اینکه مرا در انتخابم آزاد گذاشتند ممنونم. من هیچ فشار خاصی از طرف خانواده یا اطرافیان برای بازی احساس نکردم. عاشق اسنوکر هستم و خانواده‌ام نیز مرا در این راه طولانی حمایت خواهند کرد. من هیچ وقت [بابت انتخاب اسنوکر] پشیمان نخواهم شد”
ترجمه حسن سراج
